Novel téh nyaéta carita rékaan anu méré kesan lir enya-enya kajadian tur ukuranana panjang. Kajadian anu dicaritakeunana ogé loba deuih. Malah aya sababaraha kajadian anu sambung sinambung. Latarna, boh latar waktu boh latar tempat, tangtuna ogé leuwih jembar deuih. Palakuna, lian ti palaku utama téh aya palaku panglengkep jeung figuran (palaku panambah). Najan henteu mutlak kitu. Anu jelas, dina novel mah leuwih laluasa nyaritakeun pasipatan jeung paripolah palakuna téh. Upama hidep maca novel bakal manggihan nu disebut téma, galur, palaku, latar, judul, point of view, jeung gaya basa. Nu kitu téh disebutna unsur atawa struktur intrinsik nu aya novel. Téma nyaéta nu ngatur arah unsur séjénna dina hiji carita. Téma…

Istilah novel asalna tina basa Laten, nyaéta novellus, tina kecap novus nu hartina "anyar". Disebut anyar téh pédah novel gelarna anyar di dunya sastra umumna, upama dibandingkeun jeung wangun sastra lianna, saperti puisi jeung carpon. Tapi, dina sastra Sunda mah sabalikna, novél téh leuwih ti heula me dal jadi buku batan carpon. Novél téh carita rékaan (fiksi) wangun lancaran (prosa) jeung kaasup karya sampeuran, umumna panjang sarta galur carita atawa plotna ngarancabang (loba tur kompléks). Ku kituna, novél mah bisa midangkeun rupa-rupa palaku (tokoh), kajadian, jeung laluasa ngahirupkeun karakter masing-masing palaku.